Πώς η χορευτική και ατίθαση ψυχή μου βρήκε το βάλσαμό της στην πιο πειθαρχημένη μορφή γιόγκα~
«Όλα είναι δυνατό να περιγραφούν μέσα από δύο αντίθετα και συμπληρωματικά στοιχεία ενός δυαδικού κόσμου.»
Κάθε άνθρωπος από τη γέννηση/ ενσάρκωση μέχρι και το φυσικό θάνατο βαδίζει σε μονοπάτια που υποτάσσονται στον αρχέγονο κύκλο της εναλλαγής, των διπόλων και των αντιθέτων. Αυθόρμητα γεννάται το ερώτημα, αν ο αρχέγονος κύκλος των διπόλων είναι η μοίρα μας πάνω στη γη, υπάρχει σωτηρία ; Η απάντηση βρίσκεται στην ουσία της λέξης «ισορροπία». Στην ισορροπία των αντιθέτων. Μάλλον στο κυνήγι αυτού του διακαή πόθου για λίγες σταγόνες ισορροπίας, εμφανίστηκε στο δρόμο μου η πρακτική της Ashtanga.
Η Ashtanga Yoga είναι μια πρακτική που δημιουργήθηκε από τον Pattabhi Jois, αποτελείται από 6 σειρές και κάθε σειρά περιλαμβάνει το δικό της flow από asanas. Η κάθε πρακτική διαρκεί περίπου 90 λεπτά και η πρώτη σειρά όπου είναι και η πιο διαδεδομένη ονομάζεται Yoga Chikitsa και σημαίνει «θεραπευτική γιόγκα».
Αυτό που συμβαίνει πάνω στο mat είναι μια μεταμορφωτική αλλά επίπονη εμπειρία, η οποία αφήνει στην άκρη κάθε σκέψη, φόβο, προσκόλληση, "εγώ" του ασκούμενου ..
Αφού είναι επίπονη, απαιτητική και δύσκολη, τότε τι με γοητεύει;!
1) Με επαναφέρει στην πειθαρχία. Από μικρή ηλικία είχα ένα νου και ένα σώμα που του άρεσε να ρέει. Οι σκέψεις και τα μέλη του σώματός μου ήταν σαν να χόρευαν από πάντα ένα τραγούδι μελωδικό. Σαν από πάντα να είχα γεννηθεί τραγούδι ..! Αυτή η ρευστότητα της φύσης μου έρχεται σε αντιδιαστολή με την πειθαρχημένη πρακτική της Ashtanga. Μάλλον αυτή η πειθαρχία, αυτός ο δεσμός των αντιθέτων, είναι που με γοήτευσε μεμιάς και με έκανε να αισθανθώ μια πηγαία ισορροπία. Η ποιητική και ανάλαφρη ψυχή μου βρήκε βάλσαμο σε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο θέσεων που κάθε άλλο παρά βαρετό το βρήκε. Κάποια στοιχεία της φύσης υπερισχύουν μέσα μας και κάποια όχι. Όταν η ψυχή μας γευτεί αυτό που είναι σε έλλειψη, αρχίζει να γεμίζει, να γεμίζει, όπως η πανσέληνος, και βρίσκει την ισορροπία της. Αυτό το γέμισμα της πανσελήνου ένιωσα κι εγώ όταν έκανα για πρώτη φορά Ashtanga Yoga μάθημα σε αίθουσα.
2) Μου υπενθυμίζει τη σπουδαιότητα του να αφήνομαι. Κάθε άσανα είναι και μια ξεχωριστή πρόκληση. Κάποιες θέσεις μπορεί να είναι άβολες, επίπονες και ακατόρθωτες ενώ άλλες να σου βγαίνουν εύκολα και φυσικά. Αυτό που αντιλαμβάνεσαι μέσα στην πρακτική είναι ότι τη στιγμή εκείνη που απελευθερώνεσαι από σκέψεις, φόβους, κρίσεις, αντιφάσεις, "εγώ", τότε είναι εκείνη η στιγμή που η θέση έρχεται εύκολα. Ο Pattabhi Jois έλεγε ότι : «Body is not stiff. Mind is.»
3) Αίσθηση αιωνιότητας - επίγευση θεϊκότητας.
Όταν καταφέρνεις να κάνεις κάποια θέση για την οποία προσπαθούσες καιρό, νιώθεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο. Θυμάμαι τον εαυτό μου στα jump back. Όταν για πρώτη φορά βίωσα την αίσθηση της αιώρησης και ότι στηρίζομαι στα χέρια μου, ήταν εκείνη ακριβώς η στιγμή που πίστεψα ότι μπορώ να κατακτήσω ό,τι θέλω. Το πόσο άμεση επίδραση έχει το φυσικό με το ενεργειακό σώμα είναι κάτι το ανεξήγητο και ταυτόχρονα μαγευτικό.
4) Κινείσαι κυριολεκτικά και μεταφορικά στο δικό σου ρυθμό. Μπορείς να παρακολουθήσεις κάποιο μάθημα καθοδηγούμενο από τον δάσκαλο ( Led ) ή κάποιο μάθημα Mysore όπου ο καθένας αφοσιώνεται στην προσωπική του πρακτική πάνω στο mat υπό την επίβλεψη του δασκάλου χωρίς ωστόσο αυτός να διδάσκει την εκάστοτε σειρά. Είσαι εσύ και η αναπνοή σου σ’ ένα περιβάλλον που δονείται από διαφορετικές ενέργειες και πάλλεται μέσα στη σιωπή. Είναι ό,τι πιο βαθιά διαλογιστικό έχω κάνει, το να εισέρχεσαι νωρίς το πρωί σε μια shala, να κάνεις πρακτική στη σιωπή, περιτριγυρισμένος από μαθητές που και αυτοί ρέουν στο δικό τους ξεχωριστό ρυθμό.
5) Μαθαίνεις να σε αγαπάς ακόμη περισσότερο. Όταν αποφασίσεις να μπεις σε ένα μάθημα ashtanga είτε αυτό είναι Led είτε είναι Mysore θα βρεθείς σίγουρα ανάμεσα σε practitioners πολύ advanced. Όταν μπήκα για πρώτη φορά σε τάξη Mysore ένιωσα σαν να ξεκινάω γιόγκα από το 0. Γιατί; Γιατί αυτό το είδος ήταν τόσο ξένο σε εμένα ως προς την νοοτροπία, τον τρόπο προσέγγισης, τον ρυθμό και κυρίως τον τρόπο μετάβασης από την μια asana στην άλλη. Ωστόσο..! Δεν με συνέκρινα με κανέναν! Όσο άβολα κι αν ένιωθα τον πρώτο καιρό που ξεχώριζα από τους υπολοίπους και φαινόμουν αρχάρια σε αυτό το είδος, έμπαινα πάντα στην τάξη με την ίδια αυτοπεποίθηση και αγάπη προς τον εαυτό μου.
Το να σε αγαπάς στα καλύτερά σου ή όταν γεύεσαι τα δυνατά σου σημεία, είναι εφικτό και προσεγγίσιμο. Το να σε αγαπάς όμως όταν συνειδητοποιείς τις αδυναμίες σου, όταν βγαίνεις από τη ζώνη ασφαλείας σου και νιώθεις απογυμνωμένος από την αστερόσκονη που σε περιβάλλει, χρειάζεται τα θεμέλια της αυτοαγάπης σου να είναι γερά. Τότε η ουσία της "αγάπης προς τον εαυτό" αποκτά σάρκα και οστά. Αν για κάτι νιώθω περήφανη, είναι ότι όταν η ashtanga, ένα είδος τόσο ξένο στη φύση μου, μπήκε στη ζωή μου, συνειδητοποίησα ότι η δουλειά που έχω κάνει τα τελευταία χρόνια με τον εαυτό μου "έλαμψε" τη στιγμή ακριβώς που το είχα ανάγκη.
Αν θέλεις, λοιπόν, να κάνεις ένα αυτό-τεστ στον εαυτό σου κατά πόσο πολύ σε αγαπάς, δοκίμασε κάτι στο οποίο δεν είσαι καλός και παρατήρησε πως νιώθεις...
Υ.Γ. Θα χαρώ πολύ και θα εμπνευστώ να μοιραστείς τη δική σου εμπειρία μαζί μου από το ταξίδι σου στη γιόγκα..
Με ζεστασιά,
Κατερίνα